شبیه سازی وردیابی نقطه ماکزیمم توان در سیستم های فتوولتائیک با استفاده از شبکه عصبی و مقایسه آن با نتایج تجربی

چکیده اکثر نقاط کشور عزیز ما ایران از نظر اقلیمی به گونه ای است که پتانسیل استفاده از انرژی خورشید جهت تولید برق را دارا می باشد. یکی از مهمترین محدودیت های سیستم های فتوولتائیک برای استفاده از انرژی خورشیدی پایین بودن راندمان (بازده) آنها است. هدف از این تحقیق یافتن محدوده حداکثر توان خروجی یک پنل فتوولتائیک برای افزایش راندمان خروجی می باشد. جهت نیل به این مقصود، از یک پنل فتوولتائیک 45 واتی ساخت شرکت فیبرنوری و برق خورشیدی استفاده شده است. توان خروجی این پنل در دو شهر تهران و اصفهان در ساعات مختلف روز و شرایط آفتابی، در فصل های مختلف اندازه گیری شد. به منظور یافتن بهترین زاویه ی قرار گرفتن پنل خورشیدی فوق با توجه به ساعات مختلف روز و شرایط تابش خورشید در فصل های مختلف یک دستگاه تغییر دهنده ی زاویه ی پنل خورشیدی طراحی و ساخته شد. در هر آزمایش توان خروجی پنل بر حسب زاویه ی نصب پنل و دما، اندازه گیری شد. سپس به منظور تعیین زاویه پنل خورشیدی جهت دریافت توان در محدوده ی ماکزیمم، از شبکه ی عصبی استفاده شد. 60% از داده های تجربی فوق برای آموزش شبکه ی عصبی و %40 از داده های فوق به منظور آزمایش شبکه ی عصبی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که مناسب ترین زاویه ی قرار گرفتن پنل خورشیدی در دو شهر اصفهان و تهران برای دستیابی به توان خروجی در محدوده ی ماکزیمم توان، زوایای 45 تا 64 درجه با توجه به فصل های مختلف می باشد. واژگان کلیدی: فتوولتائیک، نقطه ماکزیمم توان، انرژی خورشیدی، شبکه عصبی